رویداد های اخیر
بررسی وضعیت اجتماعی افغانستان در چهار سال حاکمیت امارت اسلامی
یک متعلم گفت: «اگر مکاتب باز نشود و دختران نتوانند به درس و تحصیل خود ادامه دهند، شاید آینده افغانستان تاریک باشد.»
در جریان چهار سال حاکمیت امارت اسلامی در افغانستان، چالشهایی در زمینه حقوق بشر وجود داشته است؛ زیرا دختران برای چهارمین سال پیاپی از رفتن به مکاتب بالاتر از صنف ششم محروم ماندهاند و همچنان دروازههای پوهنتونها نیز به روی آنان بسته است.
در این مدت، اعمال محدودیتها بر فعالیتهای کاری زنان نیز از چالش اجتماعی بهشمار میرود.
در کنار این، دختران از رفتن به انستیتوتهای صحی نیز محروم شدهاند؛ موضوعی که ممکن است در آینده بخش صحی کشور را با مشکلات مواجه سازد.
بستهماندن مکاتب و پوهنتونها بیش از پیش بر روحیه دختران تأثیر منفی گذاشته و آنان را نسبت به آیندهای روشن ناامید ساخته است.
یک متعلم به مناسبت چهارمین سالروز بازگشت امارت اسلامی به قدرت گفت: «اگر مکاتب باز نشود و دختران نتوانند به درس و تحصیل خود ادامه دهند، شاید آینده افغانستان تاریک باشد، یعنی به شفاخانه وقتی بریم شاید داکتر زن نداشته باشیم و همچنان در مکاتب شاید استادان زن نداشته باشیم. بیسوادی میتواند به نسلهای آینده ما تأثیر منفی بگذارد.»
یک متعلم دیگر گفت: «من دانشجوی هستم که با تغییر نظام از درس و تحصیل باز ماندم و آرزوی من این است که بتوانم تحصیلات خود را به پایان برسانم. در این چهار سالی که گذشت، هیچ کاری برای دلخوشی دختران برای تحصیل شان صورت نگرفته است. باوجود اینکه ما امیدی نداریم اما بازهم هدف ما این است که بتوانیم تحصیلات خود را به پایان برسانیم.»
با این حال، امارت اسلامی بارها گفته است که برای حل مسئله تحصیل دختران کار جریان دارد.
از سویی هم، اخراج اجباری مهاجرین بخش دیگری از ماجرا در بیش از دو سال گذشته بوده است.
همانند پاکستان، ایران هم اخراج اجباری و جمعی افغانها را روی دست گرفت و در ظرف کمتر از دو ماه گذشته امسال، بیش از یک میلیون تن را به افغانستان برگرداند.
تاکنون بیش از ۴ میلیون مهاجر به کشور برگشته اند و این مهاجرین به سرپناه و کار نیاز دارند.
در همین حال، امارت اسلامی هم بیش از ۵۰ شهرک را در ۲۸ ولایت برای مهاجرین میسازد.
هرچند امارت اسلامی بارها خواهان برگشت تدریجی مهاجرین از ایران و پاکستان شد اما اسلامآباد و تهران به این خواست کابل پاسخ مثبت ندادند.
در روند اخراج اجباری مهاجرین افغان، آنچه توجهها را به خود جلب کرد، همکاری مردم با مهاجرین بود.
باورها این است که مشکلات عودتکنندگان شاید روزی حل شود، اما برخورد نادرست و رفتار زشت نیروهای امنیتی پاکستان و ایران با مهاجرین هرگز فراموش نخواهد رفت.