مقام ارشد چین در امور اقلیم گفته است که حذف کامل سوخت‌های فسیلی «واقع بینانه» نیست و افزود که این سوخت‌ها باید همچنان نقش حیاتی در حفظ امنیت انرژی جهانی ایفا کند.

چین بزرگ‌ترین مصرف‌کننده سوخت‌های فسیلی از جمله زغال‌سنگ و نفت در جهان است و شی ژنهوا، فرستاده ویژه این کشور در امور اقلیم به اظهارات سفرا در نشستی در بیجینگ در روز پنجشنبه قبل از نشست اقلیم COP28 در دبی در ماه نومبر پاسخ داد. رویترز گزارش داد که یک کاپی از متن سخنرانی ژی و یک فیلم ضبط شده از جلسه به دست آورده است.

پس از آنکه سازمان ملل متحد گفت که ۲۰ گیگاتن کاهش کاربن دای اکساید اضافی تنها در این دهه برای جلوگیری از فراتر رفتن درجه حرارت از آستانه بحرانی ۱.۵ درجه سانتیگرید لازم است، کشورها تحت فشار هستند تا تعهدات بلندپروازانه تری برای مقابله با گرمایش جهانی بدهند.

ذخیره‌سازی در مرکز بحث‌ها در نشست اقلیم COP28 قرار خواهد گرفت و فعالان امیدوارند که اراده سیاسی برای تعیین اهداف روشن برای پایان دادن به استفاده از زغال‌سنگ و نفت ایجاد شود.

شی، با این حال، گفت که ماهیت متناوب انرژی‌های تجدیدپذیر و ضعیف بودن تکنالوژی ‌های کلیدی مانند ذخیره‌سازی انرژی به این معنی است که جهان باید همچنان برای حفظ رشد اقتصادی به سوخت‌های فسیلی تکیه کند.

ژی، که امسال در COP28 نماینده چین خواهد بود، گفت: «غیر واقع بینانه است که به طور کامل انرژی سوخت فسیلی را حذف کنیم.»

نتایج یک مطالعه روز جمعه نشان داد که برخی از بزرگترین بنادر جهان ممکن است تا سال ۲۰۵۰ غیرقابل استفاده شوند زیرا افزایش سطح آب بحر فعالیت ها را تحت تأثیر قرار می دهد. بر بنیاد گزارش، تلاش برای سرعت بخشیدن به کاربن زدایی از بحر و ارائه تکنالوژی جدید یک امر حیاتی است.

اختلالات مربوط به اقلیم در حال حاضر بر بنادر در سراسر جهان تأثیر می گذارد. این شامل خشکسالی است که مانع فعالیت ها در کانال بزرگ پانامه می شود.

گزارش تغییرات بحری جهانی که توسط گروه خدمات حمل و نقل  Lloyd’s Register و همکار خیریه مستقل آن Lloyd’s Register Foundation تهیه شده است، سناریوهای آینده را بررسی می کند.

به گزارش رویترز، سخنگوی Lloyd’s Register (LR) گفت: از ۳۸۰۰ بندر جهان، یک سوم در یک نوار استوایی قرار دارد که در برابر قوی ترین اثرات تغییرات اقلیمی آسیب پذیر است.

بنادر شانگهای، هوستون و لازارو کاردناس (در مکسیکو) که برخی از بزرگترین بنادر جهان هستند، تا سال ۲۰۵۰ به طور بالقوه با افزایش سطح آب بحر به ارتفاع ۴۰ سانتی‌متر غیرفعال خواهند شد.

در گزارش آمده است که سایر بنادر کلیدی از جمله روتردام در حال حاضر تحت فشار هستند.

در این گزارش که توسط اندیشکده اکونومیست ایمپکت تهیه شده است، آمده است: «کشورها باید برای افزایش کارایی و انعطاف‌پذیری بنادر و زیرساخت‌های لوجستیکی خود سرمایه‌گذاری کنند تا با تقاضای فزاینده برای واردات و مصرف سازگاری داشته باشند.»

سخنگوی LR گفت: بنادر بسیار آسیب پذیر به افزایش سطح بحر مانند شانگهای می توانند سیستم های دفاع در برابر سیل مشابه با بند میسلند در هالند و بند تیمز لندن ایجاد کنند.

وی افزود: «این امر نیاز به بالا بردن مداوم دیوارهای استنادی در هر دهه را که راه حلی کوتاه مدت و پرهزینه است، نفی می کند.»

حمل و نقل تقریباً ۳ درصد از انتشار کاربن دای اکساید جهانی را تشکیل می دهد.

سخنگوی LR گفت که این صنعت فعالانه با کاهش مصرف سوخت فسیلی خود، انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش می‌دهد.

او گفت: «یک مالک کشتی به طور متوسط ​​تقریباً پنج کشتی دارد. در نتیجه، همه بازیکنان در جمع آوری ارقام خوب نیستند. همچنین ممکن است تمایلی به اشتراک گذاری ارقام وجود نداشته باشد. پیش بینی به دسترسی به مجموعه اطلاعات محکم و مرتبط بستگی دارد.»

این گزارش در آستانه هفته حمل و نقل بین المللی لندن که از ۱۱ سپتمبر آغاز می شود، ارائه شد.

اطلاعات جدید انستیتیوت جهانی منابع نشان می‌دهد که یک چهارم جمعیت جهان در حال حاضر در معرض تنش آبی سالانه بسیار بالایی قرار دارند.

اطلس خطر آب قنات انستیتیوت جهانی منابع نشان می‌دهد در حال حاضر ۲۵ کشور هر ساله از تنش شدید آبی رنج می‌برند که بحرین، قبرس، کویت، لبنان و عمان بیشتر متاثر می‌باشند.

این در حالی است که افغانستان در بین ۱۶۴ کشور در رتبه ۴۰ قرار دارد.

علاوه بر این، حداقل برخی مواقع نسبت بیشتری در معرض تنش آبی قرار می‌گیرد.

در حال حاضر، نیمی از جمعیت جهان حداقل یک ماه از سال تنش شدید آبی را سپری می‌کنند، که بر این اساس پیش بینی‌ می‌شود که تا سال ۲۰۲۵ به ۶۰ درصد برسد.

انتظار می‌رود تا آن زمان یک میلیارد نفر دیگر مجبور باشند با تنش شدید آب زندگی کنند، حتی اگر افزایش حرارت جهانی تا سال ۲۱۰۰ بین ۱.۳ تا ۲.۴ درجه سانتی گرید محدود شود.

در حال حاضر، ۶۰ درصد از زراعت آبی جهان در مناطقی با تنش شدید آبی صورت می‌گیرد، به این معنی که محصولات در معرض خطر خشک شدن در دوره‌های آب و هوای خشک قرار دارند.

بدترین منطقه آسیب دیده شمال افریقا و خاورمیانه است، جایی که ۸۳ درصد از جمعیت در حال حاضر در معرض تنش شدید آبی هستند. انتظار می رود تا سال ۲۰۵۰ این رقم به ۱۰۰ درصد جمعیت افزایش یابد.

آسیای جنوبی دومین منطقه با بیشترین آسیب است و ۷۴ درصد از جمعیت آن در معرض تنش آبی بسیار بالا قرار دارند.

۲۵ کشور و منطقه که در حال حاضر سالانه تنش شدید آبی را تجربه می کنند عبارت اند از:

بحرین

قبرس

کویت

لبنان

عمان

قطر

امارات متحده عربی

عربستان سعودی

اسرائيل

مصر

لیبی

یمن

بوتسوانا

ایران

اردن

چیلی

سن مارینو

بلجیم

یونان

تونس

نامیبیا

افریقای جنوبی

عراق

هند

سوریه