تجلیل از روز عاشقان (والنتاین) هر سال در کابل پر رنگ تر میشود

روز ۱۴ فبروری که در تقویم بسیاری از کشور ها بنام روز عاشقان حلقه شده است، چند سال میشود که در افغانستان به ویژه در کابل از آن بطور ویژه تجلیل میشود. شماری از کسانی که در این روز به کافه ها و گل فروشی های پایتخب رفته اند، میگویند که خوب است این فرهنگ بیشتر میان مردم جا پیدا کند.

خیابان های شهر با گل ها و پیام های عاشقانه آذین شده است. کیک های عاشقانه، فضا های که بیشتر میان جوانان به فضای دو نفره مشهور است را می شود در کابل به تماشا نشست.

باور ها به این است که در این روز دو طرف به همدیگر ابراز علاقه می کنند، یا هم عاشقان قبلی تعهد محکم تری به دوستی شان در این روز می بندند.

فرشته یکی از تجلیل کنندگان والنتاین میگوید: “اگر در افغانستان ببینیم، مردم والنتاین را نمی فهمند و تجلیل نمیکنند چون افغانستان یک کشور جنگ زده است.”

روح الله احمدی دیگر تجلیل کننده والنتاین میگوید: “به مناسبت والنتاین یک نمایشگاه صنایع دستی، نقاشی و عکاسی برگزار شده است.”

والنتاين يا روز عاشقان، ريشه در فرهنگ مسيحی دارد؛ اما امروزه به يک رسم بی‌ارتباط با دين، تبديل شده که فقط مربوط به کشورهای مسيحی هم نيست، و در سایر کشور ها چون افغانستان نیز کماکان میان نسل جوان پذیرفته شده است.

نرگس یکی از باشندگان کابل میگوید که، والنتاین فرصتی است تا در کنار دوستان مان خوش باشیم.

در افغانستان بیشتر مردان بلد نیستند چگونه ابراز عشق کنند و زنان که اصلاً اجازه ندارند به مردی پیشنهاد دوستی بدهند یا عاشق شوند. در اینجا باید میدانستم زنی هم است که عاشق شده باشد؛ یک بانو مخفیانه و با هویت محرم گفت بیش از سی سال سن دارد و حدود هشت سال پیش عاشق شده بوده و وقتی مادرش از موضوع باخبر شده به برادرهایش گفته بود او را بکشند، آنها چند بار به قصد کشتنش به وی حمله کردند. او خودش می‌گوید: من هربار به اتاقم فرار می‌کردم و کتاب قرآن را برمی‌داشتم و از آنها خواهش می‌کردم به احترام آن کتاب مرا نکشند و اجازه دهند زنده بمانم.

ابراز عشق از سوی زن در افغانستان واقعاً عاقبت اش مرگ خواهد بود.