تنها آرزوی دختر بایسکل ران افغان “داشتن یک افغانستان صلح آمیز”

ژاله سرمست از میان انگشت شمار بانوان بایسکل رانی است، که می خواهد پرچم افغانستان را از آدرس بایسکل رانی در جهان به اهتزاز در آورد.

ژاله در میان دختران بایسکل ران افغانستان، جوانی است که روزانه ساعت ها رکاب می زند، تا به قلعه های پیروزی برسد.

سه سال پیش با دسته بایسکل رانان افغان آشنا شد و دست کم یک سال است، به گونه حرفوی روزانه از ۱۰ تا ۱۰۰ کیلومتر جاده ها را می پیماید.

دو کلیدی است، که او را به موفقیت نزدیک ساخته است، نخست هدف سپس اعتماد به نفس اش او را وا می دارد بیشتر از هم رزمانش به پیش برود.

بانو سرمست می گوید: “در مسابقات داخلی و خارجی تا حال موفقیت های داشتیم، در مسابقات جنوب آسیا اشتراک کردیم، کاندید جایزه جهانی صلح نوبل شدیم و بلاخره توانستیم در مسابقات بایسکل رانی که بین ۲۵ کشور در فرانسه بود، مقام دوم را بدست بیاوریم.”

ژاله با تار های گیتار اش نوای میهن پرستی سر می دهد، گیتار که هر تارش حکایه از خوشی و رنج های فراوان کشور را همچون آیینه به تصویر می دهد.

ژاله سه سال تمام زحمت کشیده، تا با این تار ها آشنا شده است.

وی می گوید: “به یکی از آرزو هایم که اشتراک در مسابقات کشور فرانسه بود رسیدم، حال یگانه آرزویم در رشته موسیقی این است، که روزی بتوانم با آرکیستر های بزرگ جهان بنوازم.”

پس از سرنگونی رژیم طالبان و روی کار آمدن حکومت تازه، ورزش افغانستان پیشرفت های چشم گیری داشت، ژاله هم جوان است، اما آرزویش در کشور این است، که روزی ورزش به بالندگی کامل برسد.