تیموتی ویکس: امید مرا در بند طالبان زنده نگهداشت

تیموتی ویکس، استاد استرالیایی دانشگاه امریکایی افغانستان که چند هفته پیش همراه با کیون کینک همکار امریکایی اش، از بند طالبان آزاد شدند، دوران اسارت اش را « مصیبت‌های طولانی و شکنجه‌آور» توصیف کرده است.

آقای ویکس که روز یکشنبه در یک کنفرانس خبری در شهر سیدنی استرالیا صحبت میکرد گفت که تنها امید وی را از این مصیبت جان سالم به در ببرد و او باور نمی کرد که روزی به خانه برگردد.

آقای تیموتی و کیون کینگ در ماه آگست سال ۲۰۱۶ میلادی بیرون از دانشگاه امریکایی ربوده شدند و سر انجام ماه پیش با سه عضو ارشد گروه طالبان به شمول انس حقانی، حافظ رشید و مالی خان تبادله شدند.

تیموتی گفت: “بعضی وقتها احساس می‌کردم که مرگم بسیار نزدیک است و دیگر هرگز آنهایی را که دوستشان دارم، نمی‌بینم. اما به خواست خدا اینجا هستم، زنده، آزاد و در امانم.”

او افزود: “سعی می‌کنم که کلماتی را بیابم تا بتوانم عمق این اثرگذاری را بیان کنم و بگویم چگونه این اتفاقات من را تغییر دادند… بعضی وقتها احساس می‌کردم که مرگم بسیار نزدیک است و دیگر هرگز آنهایی را که دوستشان دارم، نمی‌بینم. اما به خواست خدا اینجا هستم، زنده، آزاد و در امانم. دیگر به هیچ چیزی در دنیا نیاز ندارم.”

او گفت که هرگز امیدش را از دست نداده است؛ اگرچه آزادیش بسیار بیش از آنچه که انتظارش را داشته طول کشیده است.

تیموتی ویکس ۵۰ ساله که اهل ایالت نیو ساوت ولز استرالیا است، افزود: “هرگز به خودم اجازه ندادم که ناامید شوم. اگر در آن وضعیت امیدتان را از دست بدهید، دیگر چیز زیادی برایتان باقی نمی‌ماند. بله، من همیشه امیدوار بودم و می‌دانستم که روزی آنجا را ترک می‌کنم.”

تیموتی ویکس افزود پیش از این شش بار برای آزادی آنها تلاش شده بود که دست‌کم یک بار آن از سوی نیروی دریایی ایالات متحده بوده است.

ویکس گفت که وی و کینگ در طول دوران اسارت در مناطق مختلف دور افتاده در افغانستان و پاکستان منتقل و اغلب در سلول های ریز و بدون پنجره نگهداری می شده اند.

آقای تیموتی گفت: ” ما را حدود ساعت ۲ بامداد بیدار کردند و به داخل تونل‌هایی بردند… بعدا فهمیدم که نیروی دریایی آمریکا آمده بود تا ما را تحویل بگیرد…بعد از گذشت تقریبا ۱۲۰۰ روز ، مصیبت ما به طور ناگهانی به پایان رسید و یک هلیکوپتر بلک هاوک من را از خاک افغانستان بلند کرد.”