خبرهای تازه
سیر سیاست داخلی حکومت وحدت ملی در سال ۱۳۹۶
بسیاری از این بن بست ها تاکنون پابرجاست از این رو حکومت در سیر سیاست داخلی اش ناکام پنداشته می شود.
هرچند رئیس جمهور غنی در نوروز سال 1396 در کنار خانم اول پیامی از “سال متفاوت” برای افغانستان داد اما واقعاً که 96 متفاوت بود و برای افغانستان تاریخ ساز شد. حکومت در هر نفس، با هم پیمانان اش در قدرت دست به گریبان بود.
نخست جنرال دوستم؛ هرچه در دل داشت به رخ کشید و رسوا کرده بود؛ جنرال که اتهام انحصارگرایی و قوم گرایی را بر رییس جمهور بسته بود، در پی اتهام آزار جنسی احمد ایشچی، 9 ماه می شود که در ترکیه به سر می برد و پیوسته سیاست های داخلی حکومت را نقد می کند.
کمی پس‌تر، دل محمد محقق، معاون دوم ریاست اجرایی هم آرام نگرفت و یک سره از انحصار قدرت در ارگ نالید اما پس از چند روز دوباره با ارگ از یک کاسه نان خورد. انگار سهم اش داده شد.
اما سیاست داخلی حکومت وقتی پاشیده تر می شود که رییس جمهور برگه استعفای عطا محمد نور را امضا می کند. برگه که به کرسی عمل نه نشست و تا امروز عطا محمد نور در بلخ اعلام ولایت می کند و حتا هشدار خود مختاری می دهد. امضای استعفا از سوی رییس جمهور اما پس لرزه اش دندان های رییس اجرایی را وارد ادبیات سیاسی افغانستان می کند.
آقای نور در سخنرانی خطاب به رئیس اجرائی گفت: “دندان های را که ای سر من تیز کرده، دندان هایش را به کمک خداوند می کشم.”
رییس اجرایی در یکی از نشست های شورای وزیران در جواب آقای نور اظهار داشت: “مه باید همی دندان های خوده متوجه باشم که کسی بی خبر نکشه”.
ارگ و جمعیت برای برداشتن بن بست بلخ با هم دم به دم چای نوشیدند و مذاکره کردند اما هیچ کدام پای عطا محمد نور را از ولایت بلخ بیرون نکرد و حاکمیت قانون هر روز بیشتر از دیروز رنگ باخت.
رییس جمهور اما در برابر هر مخالف اش که بدنه از حکومت هم اند، رسمی چیزی نمی گوید بل با کنایه یگان تیری به منتقدان سیاسی اش می زند و می گوید با هر بادی نمی لرزد.
جنجال فربه تر هم شد؛ از کندهار، جنرال عبدالرازق گفت که حکومت وحدت ملی ایتلافی است و صلاحیت برکناری اش را ندارد و دمی پس تر والی و معاون پشین سمنگان پس از برکناری شان، تصمیم رییس جمهور را نپذیرفتند هرچند که روز بعد از مقام شان کنار رفتند. همین گونه شماری از حکومتداران دیگر هم در برابر حکومت دست به نافرمانی زدند و حاکمیت دولت را زیر پرسش بردند.
منتقدان می گفتند در گزینش های حکومت شایسته سالاری به زره بین هم دیده نمی شود اینجا بود که والی تازه سمنگان گل به آب داد.
عبداللطیف ابراهیمی، والی جدید سمنگان در مراسم معرفی اش به عنوان والی ولایت گفت: “من در قندز دهقانی خود را می کردم که زنگ آمد والی شدی و فردا معرفی می شوی.”
در 96 اختلاف رییس اجرایی با ارگ دوباره شگوفه کرد و عبدالله عبدالله در برابر آغاز روند بایومتریک شناسنامه های برقی در کاخ ریاست جمهوری ایستاد. این بن بست و اختلاف تاکنون پابرجاست، اما پس لرزه اش بازهم صف بندی های قومی را میان سیاست گران و مردمان افغانستان ایجاد کرد.
آقای عبدالله تاخیر در روند توزیع شناسنامه های برقی را بجا خواند و تاکید کرد که تنها زمانی این روند آغاز خواهد شد که قناعت مردم افغانستان حاصل شود.
در چهار فصل پر تنش سیاسی، جریان های سیاسی از بدنه حکومت و از مقام های حکومت پیشین تازه و تازه در برابر ارگ شکل گرفتند، از انقره ترکیه تا کندهار افغانستان؛ ایتلاف برای نجات افغانستان با حضور معاون نخست ریاست جمهوری، سرپرست وزارت خارجه و برخی مقام های دیگر حکومت، محور مردم افغانستان به رهبری رحمت الله نبیل تا گفتمان کندهار با حضور ده ها عضو مجلس همه منتقد سیاست داخلی حکومت اند و عینک شان عقب نابسامانی و ناامنی کشور دست حکومت را می بیند.
همایون همایون، معاون نخست مجلس نمایندگان در یک گفتگو رئیس جمهور غنی را “رئیس جمهور ناکام” خواند و با کنایه گفت که رئیس جمهور باید از ناکامی های پنج ساله خود کتابی بنویسد.
حکومت اما وقتی بیشتر زیر فشار قرار می گیرد که از تلگرام اداره امور ریاست جمهوری سند قوم گرایانه از آدرس مخکش به بیرون درز می کند و نامه جا ندادن به تاجیک تباران در قطعه ضد آشوب وزارت داخله منتشر می شود، منتقدان حکومتی و سیاسی اجندای سیاست داخلی کشور را قوم گرایانه گفتند.
نقشه راه سیاست داخلی اما همین توافقنامه سیاسی بود؛ توافقنامه که گفته می شود رهبران حکومت در تاق بلند گذاشته اند و برای مشروعیت شان تنها از زیر سایه آن می گذرند اما آنرا ورق نمی زنند چرا که عملی شدن بند های اساسی توافقنامه یعنی برگزاری انتخابات در زمان معین آن، توزیع شناسنامه های برقی و برگزاری لویه جرگه تعدیل قانون اساسی یخ بسته و از آب شدن آن هم خبری نیست.
اخیراً وحید الله سباوون، مشاور ارشد رییس جمهور در گفتگو با آریانانیوز گفت اختلافات به نفع ما و به نفع نظام نیست. وی این اختلافات را سلیقه ای و شخصی خواند.
امروز حکومت با نام وحدت ملی اما با گسستگی وحدت در میان سیاست گران حکومتی و بیرون حکومت نفس می کشد؛ سال حکومت با تنش و بن بست در روند های کلان به سررسید حالا گردش سیاست داخلی در 97 هم غیر قابل پیشبنی پنداشته می شود.
گزارشگر: باعث حیات