خبرهای تازه
صلیب سرخ در ۶ ماه نخست سال به بیشتر از ۱۱ هزار تن وسایل حرکی ساخته است
صلیب سرخ می گوید از این میان به بیشتر از دو هزار تن پای مصنوعی کمک شده است.
شکرالله زیرک، فزیوتراپیست این نهاد می گوید: “ما در شش ماه نخست سال میلادی 150 هزار بیمار را در هفت مرکز اورتوپیدی صلیب سرخ ثبت نام کردیم که اکثریت شان مستقیماً متاثر از جنگ هستند.”
این نهاد بین المللی در افغانستان می گوید بیشتر مراجعه کنندگان از اثر جنگ و انفجار ماین های کنار جاده یی دست و پای خود را از دست داده اند.
خان ولی، یک تن از آسیب دیده گان می گوید: از فراه روانه هرات بودم که انفجار بم کنار جاده یی زندگی ام را به هم زد و از چند ماه بدینسو پاهایش به حرکت نیآمده است.
او می افزاید: “من در جنگ ارتش و طالبان زخمی شدم. دو دوستم شهید شدند و من زخمی شدم.”
در گوشه دیگری از یک مرکز بازیابی توانایی فزیکی در کابل، هر کس حکایت از نا امیدی و تلخی روز های خودش شکوه دارد.
بیک مردی که 22 سال عمر دارد و در ولسوالی اشکاشم تخار می زیست می گوید: هنگامی که نیروهای امنیتی از جاده می گذشتند ماین کارگزاری شده منفجر شد و پارچه این ماین پایش را گرفت که سرانجام پایش قطع می شود.
عبدالحق، آسیب دیده دیگری که به کمک میله های آهنی و پای مصنوعی گام بر می دارد تا به زندگی عادی بر گردد می گوید در اوایل خانواده اش فکر کرده بودند که دیگر زنده نیست. وی چند سال پیش از اثر انفجار ماین به شدت زخم برداشت و چند ماه بدون اینکه کسی بفهمد به گونه زخمی از سالار وردک به پشاور منتقل شد و زمانی به خانه برگشت بدون پای بود.
عبدالحق می گوید: “کاش میمردم. خوبتر بود که زحمت و تکلیف دنیا را نمی دیدم. حالا احتیاج هستم احساس می کنم که همیشه احتیاج هستم.”
عبدالله، یک تن از کارمندان صلیب سرخ که خود آسیب دیده است. یک هفته است عروسی کرده هر چند از دو پا معلول است اما هیچ گاهی از پا نه نشسته، او به آسیب دیده گان دیگر از پاره های آهن وسیله های کمکی می سازد تا از یک سو لقمه نانی به خانه ببرد و از سوی هم به آسیب دیدگان کار کند.
او می گوید: “هیچ گفته نمی توانم. تمام دنیا از تو باشد یک عضو بدنت نباشد هیچ به درد نمی خورد.”
گزارشگر: احمد فرشاد صالح