پوتزل: یوناما پُلی بین امارت اسلامی و جهان است زیرا انزوا یک گزینه نیست

مارکوس پوتزل، معاون نماینده ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان، می‌گوید اگر امارت اسلامی ممنوعیت زنان را لغو کند و به آنها اجازه دهد به مکتب، پوهنتون و کار بازگردند، افغانستان «یک بار دیگر به جامعه بین‌المللی مدغم خواهد شد.»

پوتزل در گفتگو با بخش خبری ملل متحد گفت: «من فکر می‌کنم که مقامات حاکم در افغانستان باید اجازه دهند دختران بالاتر از صنف ششم به مکتب بروند. باید بگذارند دختران به پوهنتون بروند. آنها باید به زنان اجازه دهند در انجوهای بین‌المللی و ملی و برای ادارات ملل متحد کار کنند. و باید اجازه دهند زنان در زندگی اجتماعی شرکت کنند.»

وی افزود: «اگر این اتفاق بیفتد، می‌توانم تصور کنم که افغانستان دوباره به جامعه بین‌المللی مدغم می‌شود و کمک‌کنندگان بین‌المللی نیز در مورد تعامل با افغانستان تجدید نظر کرده و احتمالاً آنرا تقویت خواهند کرد. افغانستان به کمک بین المللی نیاز دارد. و ما به عنوان سازمان ملل متحد می‌خواهیم به آنها کمک کنیم تا به خودشان کمک کنند.»

او گفت که در حال حاضر یوناما «پُلی» بین امارت اسلامی منزوی و بقیه جهان است.

پوتزل با این حال گفت که «حد وسط» در مورد موضوع آموزش زنان و دختران وجود ندارد و فرامین منع مشارکت زنان در جامعه «باید هر چه زودتر لغو شود.»

به گفته وی، افغانستان همچنان بزرگترین تولید کننده تریاک در جهان است، هرچند گزارش‌های میدانی اخیر نشان می‌دهد که کشت خشخاش کاهش یافته است. او گفت که یوناما در حال بررسی این موضوع با امارت اسلامی است تا زمینه های مشترکی برای مبارزه با سوء مصرف مواد مخدر و قاچاق مواد مخدر پیدا کند و ابزاری برای معیشت جایگزین فراهم نماید.

پوتزل همچنین موضوع امنیتی را مورد بحث قرار داد و گفت که داعش بزرگترین تهدید یوناما در کشور است، اما ادامه داد که شرایط برای سازمان ملل متحد دشوارتر می‌شود زیرا زنان افغان در حال حاضر اجازه ندارند در انجوها و سازمان ملل متحد کار کنند.

او گفت: «این واقعاً همه چیز را پیچیده می کند زیرا ما در کار خود به شدت به زنان متکی هستیم. بدون زنان، بسیار سخت است که سازمان های کمک رسانی حفظ شوند. ما به زنان نیاز داریم که به زنان کمک کنند.»

پوتزول افزود: «ده‌ها هزار خانوار تحت سرپرستی زنان در این کشور وجود دارد، زیرا بسیاری از مردان خانواده‌ها جان خود را در جنگ از دست داده‌اند. و بدون زنان، انجوها و ادارات ملل متحد نمی‌توانند به درستی کار کنند [بنابراین] افراد کمتری به کمک‌ها دسترسی پیدا می‌کنند.»