مسوولان محلی درهرات می‌گویند که طی ماه‌های اخیر حدود دو هزار هکتار زمین از وجود کشت مواد مخدر دراین ولایت پاکسازی شده است.

مسوولان محلی در هرات که به بهانه تجلیل از روز جهانی مبارزه با مواد مخدر گردهم آمدند از مبارزه جدی با کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر اطمینان دادند.

آنان هم‌چنان تاکید کردند که روند تداوی معتادان به مواد مخدر در این ولایت جریان دارد.

حیات الله روحانی، مدیر مبارزه با مواد مخدر قوماندانی امنیه هرات گفت: «آنگونه که تجربه نشان داده است تا اینکه مواد فروشان را دستگیر نکنیم، تعداد معتادان کم نمی شود، ما تقریبا ۲۵۰ عملیات انجام داده‌ایم که تعداد زیاد از مواد فروشان را بازداشت کرده‌ایم و دوسیه‌های شان را به نهادهای عدلی وقضایی فرستاده‌ایم».

در همین حال، داکترسید محمد سادات، مدیرعمومی کاهش تقاضای مواد مخدر ریاست صحت عامه هرات گفت که کار اساسی و بنیادی که امارت اسلامی قرار است انجام بدهد این است که مسئله اعتیاد و شفاخانه ترک اعتیاد را “از حالت پروژه‌ای بیرون کند و وارد سیستم صحت افغانستان بسازد.”

بر اساس آمارهای که همواره از سوی نهادهای مربوطه ارائه می‌شود تقریبا هفتاد هزار معتاد به مواد مخدر در هرات وجود دارد که تعدادی از این افراد شب‌ها و روزها را در کنار جاده‌ها و پارک‌های شهر سپری می کنند.

نذیراحمد، معتاد به مواد مخدر گفت: «این ها زن و بچه دارند، هیچ کس نیست که خانواده نداشته باشد، اما همه این‌ها از روی بیکاری است، من خودم دوازده سال درس خواندم، اما نگاه کنید که مجبور شدم و در کنار خیابان هستم».

رضا، معتاد به مواد مخدر گفت: «به وضعیت ما هیچ کس رسیدگی نمی کند، ما چه کار کنیم، ما را زندانی ساختند و دوباره آزاد شدیم، اما با این وضعیت گرسنگی چه کار کنیم».

با این حال، آگاهان به این باور اند که فقر، بیکاری و دسترسی آسان معتادان به مواد مخدر سبب شده است تا روزانه بر آمار این افراد اضافه شود، و این وضعیت باعث افزایش جرم های جنایی در جامعه می شود.

محمد ابراهیم مصئون، استاد پوهنتون گفت: «باید یک میکانیزم درست سنجیده شود تا حکومت‌ها با نهادهای مختلف داخلی و نهادهای مختلف بین‌المللی ساختاری را ایجاد کنند که بتوانند جلو هرنوع رفتاری که با مواد مخدر می تواند مرتبط باشد جلوگیری کنند».

نیروهای مبارزه با مواد مخدر می‌گویند که طی ده ماه گذشته بیش از دوصد تن به ارتباط فروش وقاچاق مواد مخدر بازداشت شدند که بیش از یک هزار کیلوگرام مواد مخدر از نزد شان بدست آمده است.

جمعیت هلال احمر افغانی برای آسیب‌دیدگان زلزله در ولایت‌های خوست و پکتیکا ۱۰ میلیون افغانی اختصاص داده است.

مسوولان این نهاد امروز دوشنبه، ۶ سرطان، در یک نشست خبری در کابل می‌گویند که برای هر خانوادۀ متضرر صد دالر امریکایی که معادل آن کم و بیش نه هزار افغانی می‌شود، توزیع خواهند کرد که در مجموع برای ده هزار خانواده کمک‌های نقدی صورت خواهد گرفت.

ملا نور الدین ترابی، معین هلال احمر افغانی دراین مورد گفته است:  «این پول‌های کمک شده با تیم‌های سروی به مناطق اعزام می‌شود و ما بنابر خواست مردم محل این کمک‌ها را نقدی برای شان توزیع می‎‌کنیم». 

هم‌چنان این نهاد در کنار کمک‌های نقدی، کمک‌های غیرنقدی از قبیل کمپل، خیمه و وسایل خانه و آشپزخانه نیز به آسیب‌دیدگان کمک کرده است.

درهمین حال، آسیب‌دیدگان در برخی از مناطق ولایت پکتیکا می‌گویند که هنوز برای آنان کمک نرسیده است.

مینا گل، یکی از آسیب‌دیدگان در ولایت پکتیکا می‌گوید: «جای برای زندگی نداریم، آب برای نوشیدن نیست و همه خانوادۀ ما در بیرون و در صحرا خشک زندگی میکنند». 

این درحالیست که جمعیت هلال احمر یکی از نهاد‌های است که می‌تواند کمک‌ها را مدیریت درست کند و یک هماهنگی میان نهاد‌های کمک کنندۀ داخلی و خارجی به وجود بیاورد. اما به گفته‌ای باشندگان محل، از اینکه روند کمک رسانی از یک منبع واحد مدیریت و رهبری نمی‌شود، کمک‌ها به برخی آسیب‌دیدگان نرسیده است.

رامز الاکبروف، معاون نماینده سازمان ملل در افغانستان از جامعه جهانی خواسته است که کمک‌های‌شان را به آسیب دیدگان زلزله در این کشور افزایش دهند.

آقای الاکبروف پس از سفر روز شنبه به ولایت زلزله زده پکتیکا در صفحه تویتر اش نگاشته است که مردم در مشقت شدید قرار دارند.

سازمان ملل و شرکای آن درخواست اضطراری سه ماهه را برای مقابله با خسارات این زلزله ترتیب داده اند.

هدف از این برنامه افزایش و تسریع کمک بشری به بیش از سه صد وپنجاه هزار تن در ولایت های  پکتیکا و خوست است.

بیش از یک هزار تن بر اثر زلزله در شرق کشور کشته و حدود دو هزار تن دیگر زخمی شده اند.

طبق آمار سازمان ملل، ۲۳۵ کشته و ۶۰۰ زخمی تنها در ولسوالی گیان ولایت پکتیکا ثبت شده است.

آقای الاکبروف گفته است که در کنار مواد غذایی، سرپناه و بازسازی خانه ها، مردم به ترمیم پایپ‌های آب، فعالیت‌های پیشگیرانه کولرا، اعاده مخابرات، دسترسی به جاده و وسیله امرار معاش نیاز دارند.