رویداد های اخیر
ازبکستان تأمین برق افغانستان را در سال ۲۰۲۶ ادامه میدهد
در ماه آگست، ازبکستان و شرکت برشنا یک توافقنامه مالی برای حمایت از این پروژهها امضا کردند. پیشبینی میشود که این پروژهها طی ۱۸ ماه آینده تکمیل شده و افغانستان بتواند بین ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ مگاوات برق از ازبکستان وارد کند.
وزارت انرژی ازبکستان اعلام کرد که این کشور در سال ۲۰۲۶ نیز به تأمین برق برای افغانستان ادامه خواهد داد. این تصمیم در جریان توافقنامهای میان وزیر انرژی ازبکستان، جلابک میرزامحمدوف، و هیأتی به ریاست عبدالباری عمر، رئیس عمومی شرکت برشنا به امضا رسید. مقامات ارشد بخش انرژی ازبکستان نیز در این مذاکرات حضور داشتند.
دو طرف یادآور شدند که چندین پروژه مشترک بزرگ در بخش انرژی افغانستان در حال اجرا است و تمرکز گفتگوها بر توسعه خطوط انتقال برق فشار قوی و ساباستیشنها و تسریع تکمیل آنها بوده است.
در ماه آگست، ازبکستان و شرکت برشنا یک توافقنامه مالی برای حمایت از این پروژهها امضا کردند. پیشبینی میشود که این پروژهها طی ۱۸ ماه آینده تکمیل شده و افغانستان بتواند بین ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ مگاوات برق از ازبکستان وارد کند.
این همکاری شامل چهار پروژه اصلی است:
- ساخت خط انتقال ۵۰۰ کیلوولت سرخان–دشتالوان با ظرفیت ۱۰۰۰ مگاوات
- توسعه سباستیشن ارغندی به ظرفیت ۸۰۰ مگاوات آمپر
- ساخت خط انتقال ۲۲۰ کیلوولت کابل–شیخ مصری با ظرفیت ۸۰۰ مگاوات
- ایجاد سباستیشن شیخ مصری در ولایت ننگرهار با ظرفیت ۱۲۶ مگا ولت-آمپر
این ابتکارات انتظار میرود که زیربناهای انرژی افغانستان را تقویت کرده و همکاری دوجانبه میان دو کشور را عمق بخشد.
بخش انرژی افغانستان با چالشهای مداوم ناشی از دههها جنگ، کمبود سرمایهگذاری و زیربناهای قدیمی مواجه است. تولید داخلی برق محدود بوده و تنها از طریق نیروگاههای آبی، حرارتی و مقدار کمی انرژی تجدیدپذیر تأمین میشود. بسیاری از مناطق، به ویژه ولایتهای دورافتاده، همچنان با قطع برقهای مکرر روبهرو هستند و خانوارها و کسبوکارها به منابع پرهزینه یا ناپایدار متکیاند.
برای پاسخ به نیازهای رو به رشد و حمایت از توسعه اقتصادی، افغانستان به شدت به واردات برق از کشورهای همسایه، از جمله ازبکستان، ترکمنستان و ایران وابسته است. این واردات به تثبیت شبکه ملی، تأمین برق در ساعات اوج و پشتیبانی از خدمات حیاتی مانند شفاخانهها، مکاتب و صنایع کمک میکند، اما وابستگی به واردات آسیبپذیری کشور در برابر تحولات ژئوپلیتیکی منطقهای را نیز نشان میدهد و نیاز به سرمایهگذاری در ظرفیتهای داخلی انرژی را برجسته میکند.
