امارت اسلامی افغانستان «شهادت» خلیل‌الرحمن حقانی، سرپرست وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان را تسلیت گفته و افزوده است که او «يک مجاهد خسته‌ناپذير در راه خدا» بود.

ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی امارت اسلامی با نشر تسلیت‌نامه شهادت خلیل‌الرحمن حقانی را يک ضايعه بزرگ برای حکومت، مجاهدین، خانواده‌اش و تمام افغان‌ها دانسته است.

در تسلیت‌نامه آمده است: «خلیل‌الرحمن حقانی تمام عمر خود را در دفاع از دين خداوند در جهاد، مهاجرت و تحمل سختی‌ها سپری کرد. او یکی از اعضای خانواده بزرگ جهادی بود که دشمنان اسلام برای سر وی پنج میلیون دالر جایزه تعیین کرده بودند.»

تسلیت‌نامه اضافه نموده است: «چنین عمل بزدلانه نمی‌تواند اراده مسلمانان را تضعیف کند یا توطئه‌کنندگان را به اهداف شوم خود در برابر نظام اسلامی مستحکم ما برساند، بلکه این‌گونه اعمال بزدلانه چهره دشمنان دین و اسلام را سیاه‌تر کرده و نیات شوم آن‌ها را آشکارتر می‌سازد.»

امارت اسلامی تصریح کرده است که خلیل‌الرحمن حقانی در یک حمله ناجوانمردانه خوارج به شهادت رسيد.

گفتنی است که این حمله بعد از چاشت امروز (چهارشنبه) در داخل وزارت مهاجرین رخ داد اما از تلفات بیشتر تاهنوز چیزی گزارش نشده است.

منابع به آریانانیوز تایید می‌کنند که «خلیل‌الرحمن حقانی، سرپرست وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان از اثر یک حمله انتحاری در کابل به شهادت رسیده است.»

این منابع در گفتگو با آریانانیوز گفتند، این انفجار در داخل وزارت مهاجرین رخ داد که منجر به «شهادت‌» خلیل‌الرحمن حقانی شد.

خلیل‌الرحمن حقانی ، ۵۸ ساله، از ۷ سپتمبر ۲۰۲۱، به حیث سرپرست وزارت امور مهاجرین و عودت کنندگان کار می‌کرد.

کرن دیکر، سرپرست سفارت امریکا برای افغانستان، بر اهمیت آموزش به حیث یک حق اساسی بشر و مسیری برای امید و پیشرفت برای همه تاکید کرده و گفته است که خانواده‌های افغان می‌خواهند که پسران و دختران شان تحصیل کنند.

خانم دیکر با نشر ویدیوی به مناسبت روز حقوق بشر گفته است: «خانواده‌های افغان می‌خواهند که پسران و دختران شان تحصیل و کار کنند و در زندگی عامه اشتراک نمایند. سوال من این است، چرا طالبان نمی‌شوند.»

دیکر افزوده است: «بیایید با هم برای دسترسی مساوی به آموزش و پاسداری از حقوق زنان و دختران افغان دادخواهی کنیم.»

او اضافه نموده است: «در کنار مردم افغانستان ایستاده ایم و خواهان بازگشایی مکاتب و مراکز آموزشی به روی همه مردم افغانستان هستیم. تعلیم و تربیه نخستین شرط صحت و رفاه است. تمام زنان و مردان افغان مستحق صحت و فرصت خوب هستند. آنها سزاوار این هستند که زندگی خود را با عزت سپری کنند. این حقوق، امروز و هر روز دیگر غیرقابل مذاکره است.»