با بسته ماندن مکاتب شماری از دختران در بغلان به قالین بافی رو آورده اند

با بسته ماندن مکاتب به روی دختران، شمار زیادی از دختران در ولایت بغلان بخاطر حمایت از خانوادهای شان به قالین بافی رو آورده اند و از بام تا شام مصروف کار شاقه قالین بافی هستند، اما این دختران از نبود بازار مناسب برای قالین و عدم دسترسی آنان به مواد خام شکایت دارند.

آنان می‌گویند نبود مواد خام در این ولایت سبب شده است تا تاجران با تهیه مواد خام، قالین دست باف آنان را به قیمت ارزان خریداری و به قیمت بلند به فروش برسانند.

ثریا، قالین باف در بغلان می‌گوید: «حتی قالین که می‌بافیم نرخ درست ندارد و قیمت‌اش پایین است، باز هم مجبور هستیم‌ شب و روز کار کنیم و این بسیار سخت است.»

مسئولان در انجمن قالین ‌بافان بغلان می‌گویند نبود بازار مناسب برای قالین و عدم دسترسی مستقیم قالین بافان به مواد خام از مشکلات جدی آنان است و از حکومت می‌خواهند که این مشکل را رفع کند.

محمد عارف غلامی، مسئول انجمن قالین بافان در بغلان می‌گوید :«پنجصد خانواده قالین باف داریم و۱۵۰ خانواده گلیم باف داریم. در اینجا قالین را کار میکنند، مواداش از کابل میاید، یک متر قالین در کابل سه هزار افغانی است اما در اینجا ۱۸۰۰ افغانی توزیع می‌شود.»

مسئولان محلی می‌گویند که برای حل این مشکلات اقداماتی را روی دست دارند و اکثر قالین‌های این ولایت که پیش از این در پاکستان پروسس می‌شد حالا اما در کابل پروسس می‌شود.

عزت میر حقانی، آمر فرهنگ‌ ریاست اطلاعات و فرهنگ بغلان می‌گوید:« در جمهوریت قالین در بغلان بافته می‌شد بعد از انتقال به کابل به پاکستان برده می‌شد ودر آنجا پروسس و به نام پاکستان در کشورهای دیگر به فروش می‌رسید، با روی کار آمدن امارت قالین در کشور بافت و پروسس می‌شود وبه نام خودمان به فروش می‌رسد.»

قالین از صنایع قدیمی و مهم مردم در ولایت‌های شمال‌شرقی کشور است که هزاران خانواده سرگرم این صنعت هستند و از این راه لقمه نانی پیدا می‌کنند.