مولانا فضل الرحمن، رهبر حزب جمعیت علمای اسلام پاکستان از مقصر دانستن افغانستان در نا امنی پاکستان انتقاد کرده و گفته است که اگر تروریستان از افغانستان وارد پاکستان می‌شوند، چرا جلو آنها در مرز گرفته نمی‌شود.

او در یک گردهمایی در ایالت پنجاب اظهار کرده که تروریزم در پاکستان با وجود تلاش حکومت برای از بردن آن، افزایش پیدا کرده است.

او گفت: «حالا بر ناکامی خود سرپوش می‌گذارند. می‌گویند که در تروریزم در پاکستان، حکومت افغانستان مقصر است. چرا؟ چون تروریستان از آنجا می‌آیند. اگر از آنجا می‌آیند، پس حتماً از سرحد عبور کرده می‌آیند. در سرحد تو کجا هستی که مانع آنها شوی؟»

مولانا فضل الرحمن خاطر نشان کرد که پرویز مشرف، رئیس جمهور سابق پاکستان، برای «حمله بر افغان‌ها» پایگاه‌های هوایی پاکستان را در اختیار امریکا گذاشته بود.

وی افزود: «گاهی هم آنها از شما شکایت کردند که چرا از میدان‌های هوایی و فضای شما طیاره پرواز و بر ما حمله می‌کند؟ آنها از طیاره‌های شما و بمباران شما شکایت نکردند. مدت بیست سال زندگی هزاران را نفر را تباه و برباد کردید. قبایل را تباه و برباد کردید. آیا می‌دانید که کسانی که در مناطق سرحدی زندگی‌ می‌کنند، پاکستانی اند و آنها از ادارات کشور شان نفرت دارند و می‌خواهند بر ضد ادارات کشور شان بجنگند؟ آیا مقصر نفرتی که در برابر خود پیدا کرده اید، کسی دیگر است؟»

مقام‌های پاکستانی همواره ادعا کرده اند که حملات در این کشور در افغانستان برنامه ریزی می‌شود و عاملان آنها از افغانستان وارد پاکستان می‌شوند.

امارت اسلامی اما این ادعاها را رد کرده و گفته است که افغانستان مسوول «ناکامی امنیتی» پاکستان نیست.

یک هیات اندونیزیایی در دیدار با سرپرست وزارت امور خارجه در کابل تعهد کرده است که این کشور در بخش‌های صحت و ارایه بورسیه‌های تحصیلی با افغانستان همکاری می‌کند.

این هیات مشمول محمد یوسف کالا، رئیس هلال احمر و شورای مساجد، عبدالحمید اول الدین، وزیر پیشین قوانین و حقوق بشر، و سعید سودیرمن، وزیر پیشین انرژی و معادن اندونیزیا می‌باشد.

وزارت امور خارجه در خبرنامه‌ای گفته است که در دیدار این هیات با امیر خان متقی، توسعه روابط دوجانبه افغانستان و اندونیزیا در ابعاد سیاسی، اقتصادی، تجارتی و مردمی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

آقای متقی تاکید کرد که با توجه به مشترکات دینی و فرهنگی و احترام متقابل مردم و دولت های افغانستان و اندونیزیا، افغانستان خواهان تقویت و توسعه روابط با کشور «دوست و برادر» خود اندونیزیا است.

وی افزود که امنیت در افغانستان پس از ۴۵ سال جنگ تامین گردیده و فرصت‌های خوبی برای تجارت و سرمایه گذاری خارجی در بخش‌های انرژی، معادن، زراعت، سرک سازی و صنعت ایجاد شده است.

سرپرست وزارت خارجه تاکید کرد که روابط افغانستان با جامعه جهانی در حال گسترش است و این کشور روابط خوبی با همسایگان خود و منطقه حفظ کرده است.

آقای متقی گفت که افغانستان علاقه‌مند گسترش روابط خود با کشورهای جنوب شرق آسیا است. وی افزود که افغانستان با در نظر گرفتن موقعیت استراتژیک خود تسهیلاتی را برای تجارت، سرمایه گذاری و ترانزیت بین آسیای مرکزی و جنوبی ایجاد کرده است و اکنون با همکاری کشورهای منطقه، روی پروژه های اقتصادی منطقه‌ای از جمله پروژه برق کاسا 1000، لوله گاز تاپی و خط آهن افغان ترانس کار می‌کند.

آقای متقی تاکید کرد که امارت اسلامی افغانستان در امور مبارزه با داعش و مواد مخدر موفق بوده و به همه کشورهای جهان اطمینان می‌دهد که از افغانستان تهدید ایجاد نمی‌شود.

طبق خبرنامه وزارت امور خارجه، محمد یوسف کالا، رئیس هلال احمر و شورای مساجد اندونیزیا وضعیت سیاسی و امنیتی افغانستان را مثبت ارزیابی کرد و گفت که کشورش خواهان گسترش روابط افغانستان و اندونیزیا در عرصه‌های مختلف است.

کالا که در گذشته به حیث معاون رئیس جمهور اندونیزیا نیز کار کرده است، اضافه کرد که اندونیزیا امیدوار است تا در بخش صحت با افغانستان همکاری کند و به محصلان افغانستان بورسیه اعطا کند.

دو طرف همچنین بر توسعه و تقویت روابط افغانستان و اندونیزیا در زمینه های سیاسی، اقتصادی، تجارتی، فرهنگی و تحصیلی تاکید کردند.

وزیر خارجه پیشین ایران می‌گوید که در نشست بُن امریکا قصد داشت «حکومت طالبان خوب» را در افغانستان برقرار کند و اروپا در صدد برقراری نظام پادشاهی در این کشور بود.

جواد ظریف در یک مصاحبه گفته است که ایران در نشست بُن به خواست‌های خود رسید و نقش مهمی را در تشکیل دولت پیشین افغانستان ایفا کرد.

آقای ظریف در این مصاحبه درباره مبارزه ایران با گروه‌های تروریستی افزود که پذیرش گروه‌های تروریستی در کشورهای همسایه نقض اصل حسن همجواری است.

او تصریح کرد که تهران در نشست بُن حداکثر هماهنگی میدانی و دیپلوماسی را با امریکایی‌ها داشته است.

کنفرانس بُن در دسمبر ۲۰۰۱ به منظور ایجاد دولت جدید در افغانستان و جلوگیری از هرج‌ومرج در این کشور پس از سرنگونی حکومت پیشین امارت اسلامی در بُن آلمان برگزار شد. در سیزدهم دسمبر سال ۲۰۰۱ میلادی به دنبال ۹ روز بحث یک توافق‌نامه دو مرحله‌ای میان اشتراک‌کنندگان به امضا رسید که سنگ بنای ایجاد نظام جدید در افغانستان پس از بیست سال جنگ داخلی گذاشته شد.